جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی، یکی از پرطرفدارترین عمل‌های زیبایی در سراسر جهان است. در حالی که بیشتر افراد این جراحی را با کاهش اندازه بینی مرتبط می‌دانند، برخی به دلایل مختلف به دنبال بزرگ‌تر کردن بینی خود هستند. جراحی بزرگ کردن بینی که با نام رینوپلاستی افزایشی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به افرادی که دچار نقص‌های مادرزادی، آسیب‌های ناشی از ضربه یا تحلیل ساختاری در اثر جراحی‌های قبلی هستند، کمک کند تا تناسب و هارمونی چهره خود را بهبود بخشند.
این نوع جراحی نه‌تنها یک فرآیند زیبایی‌شناسانه است، بلکه در بسیاری از موارد می‌تواند به بهبود عملکرد تنفسی نیز منجر شود. با توجه به اهمیت هماهنگی بینی با سایر اجزای صورت، انتخاب جراح ماهر و بررسی دقیق روش‌های درمانی، تاثیر مستقیمی بر نتیجه نهایی این جراحی دارد.
عمل بزرگ کردن بینی چگونه انجام می‌شود؟
جراحی بزرگ کردن بینی (رینوپلاستی افزایشی) با هدف بهبود ساختار بینی از طریق افزایش حجم و بازسازی شکل آن انجام می‌شود. روند جراحی به‌طور کلی شامل مراحل زیر است:
بررسی و برنامه‌ریزی پیش از جراحی
قبل از عمل، جراح یک ارزیابی دقیق از ساختار بینی، پوست و هماهنگی آن با سایر اجزای صورت انجام می‌دهد. عکس‌برداری پزشکی و طراحی سه‌بعدی می‌توانند به بیمار و پزشک در تصور نتیجه نهایی کمک کنند. در این مرحله جراح تصمیم می‌گیرد که از چه نوع پیوندها یا ایمپلنت‌هایی استفاده کند. این جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و جراح بسته به میزان تغییرات مورد نیاز، دو روش زیر جراحی بینی باز و بسته استفاده می کند.برای افزایش حجم بینی، جراح ممکن است از مواد طبیعی یا ایمپلنت‌های مصنوعی استفاده کند:
- گرافت‌های غضروفی: غضروف موردنیاز معمولاً از سپتوم بینی (در صورت دسترس بودن)، غضروف گوش یا در برخی موارد غضروف دنده برداشته می‌شود. این روش برای دستیابی به نتایج طبیعی و کاهش خطر پس‌زدگی توصیه می‌شود.
- ایمپلنت‌های سیلیکونی یا مدپور: در برخی بیماران که نیاز به افزایش حجم زیادی دارند، از ایمپلنت‌های مصنوعی استفاده می‌شود. این مواد زیست‌سازگار بوده و در صورت انتخاب صحیح، می‌توانند نتایج ماندگاری داشته باشند.
پس از قرار دادن گرافت یا ایمپلنت، جراح بینی را به شکلی متناسب و طبیعی در می‌آورد. در این مرحله، ارتفاع پل بینی، برجستگی نوک بینی و عرض کلی آن تنظیم می‌شود.پس از تکمیل تغییرات، برش‌ها با بخیه‌های ظریف بسته می‌شوند. در صورت نیاز، آتل یا اسپلینت خارجی برای حمایت از ساختار جدید بینی و جلوگیری از تورم بیش‌ازحد استفاده می‌شود.
بیشتر بخوانید: بهترین جراح عمل بینی در تهران
جراحی بزرگ کردن بینی مناسب چه کسانی است؟
جراحی بزرگ کردن بینی یا رینوپلاستی افزایشی برای افرادی انجام می‌شود که نیاز به افزایش حجم یا بهبود ساختار بینی خود دارند. این جراحی علاوه بر اهداف زیبایی، در برخی موارد کاربرد درمانی و ترمیمی نیز دارد. کاندیداهای مناسب این عمل عبارت‌اند از:
افرادی با بینی کوچک یا تحلیل‌رفته
برخی افراد به‌صورت مادرزادی دارای بینی کوچک یا فرورفته هستند که تناسب صورت را برهم می‌زند. این مشکل ممکن است ناشی از رشد ناکامل استخوان و غضروف‌های بینی باشد. جراحی می‌تواند با تقویت ساختار بینی، چهره را متعادل‌تر کند.
بیمارانی که دچار عوارض جراحی‌های قبلی شده‌اند
برخی از افرادی که در گذشته رینوپلاستی کاهشی انجام داده‌اند، ممکن است به دلیل برداشت بیش‌ازحد غضروف و استخوان، دچار مشکلاتی مانند فرورفتگی پل بینی، افتادگی نوک بینی یا تنگی دریچه‌های بینی شوند. در چنین مواردی، جراحی بزرگ کردن بینی می‌تواند به بازسازی ساختار از دست رفته کمک کند.
افرادی که دچار ضربه یا آسیب به بینی شده‌اند
آسیب‌های ناشی از تصادف، ورزش یا شکستگی‌های بینی می‌توانند باعث تغییر شکل و کاهش حجم بینی شوند. در این موارد، جراحی با استفاده از گرافت‌های غضروفی یا ایمپلنت‌های مصنوعی، فرم طبیعی بینی را بازمی‌گرداند.
بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های مادرزادی یا بیماری‌های تأثیرگذار بر بینی
برخی ناهنجاری‌های مادرزادی مانند لب‌شکری (شکاف کام و لب)، باعث تغییر شکل و کاهش حجم بینی می‌شوند. همچنین بیماری‌هایی مانند “سندروم وگنر” می‌توانند به تحلیل ساختار بینی منجر شوند. در این موارد، جراحی به بازسازی بینی کمک می‌کند.
افرادی که دچار مشکلات تنفسی ناشی از تنگی بینی هستند
برخی افراد به دلیل باریک بودن بیش‌ازحد پل بینی یا فروپاشی دریچه‌های داخلی و خارجی بینی دچار مشکلات تنفسی هستند. جراحی بزرگ کردن بینی می‌تواند با گشاد کردن مسیرهای هوایی، بهبود عملکرد تنفسی را به همراه داشته باشد.
سوالات متداول جراحی بزرگ کردن بینی
جراحی کوچک کردن بینی (رینوپلاستی کاهشی) معمولاً با برداشت استخوان و غضروف اضافه برای کاهش اندازه بینی انجام می‌شود، در حالی که جراحی بزرگ کردن بینی (رینوپلاستی افزایشی) بر تقویت ساختار بینی با استفاده از گرافت‌های غضروفی یا ایمپلنت‌های مصنوعی تمرکز دارد.
بسته به شرایط بیمار، پزشک ممکن است از:
غضروف‌های طبیعی (از تیغه بینی، گوش یا دنده بیمار)
ایمپلنت‌های مصنوعی (مانند سیلیکون یا مدپور)
اکثر بیماران در حین جراحی تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرند و دردی احساس نمی‌کنند. پس از عمل، ممکن است تورم، کبودی و احساس فشار در بینی و اطراف آن وجود داشته باشد که با مصرف داروهای مسکن کنترل می‌شود.
افرادی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای کنترل‌نشده مانند دیابت پیشرفته، مشکلات انعقادی، یا بیماری‌های خودایمنی شدید هستند، یا کسانی که انتظارات غیرواقع‌بینانه از نتیجه عمل دارند، کاندیدای مناسبی برای این جراحی نیستند.
بله، در بیشتر موارد نتایج دائمی هستند، به‌ویژه اگر از غضروف‌های طبیعی بدن استفاده شود. اما در برخی موارد، ممکن است نیاز به اصلاحات جزئی یا جراحی مجدد برای بهبود نتایج باشد.
اگر از غضروف‌های طبیعی بدن استفاده شود، احتمال بازگشت فرم بینی بسیار کم است. اما در صورت استفاده از ایمپلنت‌های مصنوعی، ممکن است در موارد نادر نیاز به اصلاحات بعدی وجود داشته باشد.
نتیجه گیری
جراحی بزرگ کردن بینی، یکی از روش‌های موثر در بهبود تناسب چهره و اصلاح مشکلات ساختاری بینی است. این جراحی می‌تواند به افرادی که دچار تحلیل غضروف، ناهنجاری‌های مادرزادی، عوارض جراحی‌های قبلی یا آسیب‌های ناشی از ضربه هستند، کمک کند تا ظاهر و عملکرد بینی خود را بهبود بخشند. جراح در این جراحی با استفاده از گرافت‌های طبیعی (غضروف سپتوم، گوش یا دنده) یا ایمپلنت‌های مصنوعی، ساختار بینی را تقویت کرده و ظاهری طبیعی ایجاد می‌کند. در عین حال، انتخاب جراح باتجربه و رعایت مراقبت‌های پس از عمل، نقش مهمی در دستیابی به نتایج مطلوب و ماندگار دارد.
